The amazing Northern Territory

Hoi lieve allemaal!

Ik heb het overleefd hoor!
Heb ik jullie eigenlijk wel verteld dat ik, onderweg naar Alice Springs in de greyhound, een wilde kameel gezien heb en dat ik langs bosbranden gereden ben? Dat ik die kameel zag is super bijzonder want je ziet ze bijna nooit! Zelfs de buschauffeur had nog nooit een wilde kameel gezien!
En geen zorgen over de bosbranden, dit was een kleintje. Ik denk een gecontroleerde. Misschien een beetje info voor de oma's voor het geval ze er bezorgd om worden: in Australië passen ze gecontroleerde bosbranden toe. Dit doen ze omdat in sommige gebieden de grond heel droog is door de geringe neerslag. Ze zetten dan stukken in de fik en dan herstelt de natuur zich vanzelf weer. Doen ze dit niet, dan krijg je oncontroleerbare, allesverwoestende bosbranden zoals die rondom Sydney. No worries!

Dag 1 van de Red Centre Trip
Om 4:30 ging onze wekker en na een ontbijtje gingen we om 5:40 weg. Ik was nogal nerveus over hoe mijn lichaam ging reageren op de hitte omdat ik natuurlijk nog zo ziek was. Na 6 uur kwamen we aan bij Kings Canyon, hier hadden we lunch en deden we een 1 uur durende wandeling in plaats van de oorspronkelijke 3,5 uur durende wandeling. Dit kon niet want het was te heet (43). Hier was ik wel blij mee want na dat ene uur was ik helemaal gesloopt. Mijn hoofd knapte bijna uit elkaar en ik heb de 1 uur durende wandeling daarna overgeslagen. Toen ze terugkwamen was ik nog niet hersteld en gelukkig gingen we naar een zwembad toe! Dat water was onwijs koud: heerlijk dus. Ik heb er in gezeten in foetushouding en na een halfuur kwam ik er uit en voelde me echt al stukken beter.
Daarna zijn we brandhout wezen kappen (lees: bomen kappen, takken breken, op de trailer gooien) en ik voelde me toch wel een hele stoere dame! Het was inmiddels 18:00 en de temperatuur nam al af dus ik kwam weer tot leven. Daarna zijn we met onze wagen volgeladen (wie krijgt bij het lezen van deze zin dat liedje in zijn hoofd?) naar een liquorestore gegaan en vervolgens naar ons "kamp".

Ons kamp was een open vlakte. We hebben een groot kampvuur gemaakt van ons gesprokkelde hout en op de kolen zelf gekookt. Ik, als voormalig Crocodile Trophy KitchenCrew-lid heb natuurlijk geholpen, totdat de kangoeroestaart kwam. Dat heb ik een Engelse jongen laten doen.
De kangoeroestaart is in de aboriginal cultuur een delicatesse en een voorrecht om te eten. Alleen de stamouderen en belangrijke mannen mogen dit eten. Vrees niet als je geen aboriginal man bent, stamoudste of verschrikkelijk belangrijk: het was echt smerig.
Na een vlugge uitleg over hoe we de SWAGs moesten uitvouwen (de slaapzakken) zijn we allemaal rondom het kampvuur gaan liggen en na Nate (de tourguide) zijn horrorverhaal ben ik heerlijk in slaap gevallen.

Dag 2
Om 5:15 ging wekker natuur: het regende. Omdat we onbedekt lagen werden we allemaal wakker en helaas was het al tijd om op te staan. Een halfuur later zaten we al in de bus naar een plek om te ontbijten en hier konden we heerlijk douchen: een goed begin van de dag.
Mijn trip begon eigenlijk hier omdat de medicatie eindelijk aansloeg dus ik voelde me super goed, en de temperaturen waren menselijker: 33 graden en bewolkt. Dus de gevoelstemperatuur als het bewolkt was zal 26 geweest zijn.

Daarna gingen we naar Uluru-Kata Tjuta National Park, Anangu land: land van de Anangu mensen (de oorspronkelijke eigenaren en bewoners van Uluru en Kata Tjuta). Het park is immens groot maar laat mooi zien hoe de Anangu en de Australische overheid samenwerken aan het behoud van hun cultuur en het inkomen van het toerisme. We gingen naar de Kata Tjuta Lookout, een wandeling van een uur maar echt adembenemend!

Kata Tjuta is een men's walk, die alleen aboriginal mannen af mogen leggen. In de aboriginal cultuur zijn aboriginal baby's geslachtsloos totdat ze worden ingeleid en opgeleid in de cultuur van de man of de vrouw. Tot die tijd mogen zij mee op de men's walk omdat ze nog kind zijn. Omdat wij, als toeristen en als blanken, niet zijn opgeleid als man of vrouw zijn wij in hun ogen nog allemaal kind en mogen wij deze walks ook betreden.

Hierna kwam een pittige wandeling in de Valley of the Winds, een wandeling van 3 uur. Het laatste stuk was steil omhoog de berg op, zonder traptredes. Nate had ons gezegd niet achterom te kijken op het laatste stuk naar de lookout. Dit was moeilijk, maar toen ik me, buiten adem, omdraaide bovenop... Wauw. Ongelooflijk mooi! Een uitzicht wat zich kilometers uitstrekte.

Hierna hadden we weer lunch en was er tijd om even gauw een zwembad in te duiken. Daarna gingen we naar het Aboriginal cultural centre, een heel mooi centrum waar je veel kan leren over de cultuur. Een mooi woord vind ik Tjukurpa: het is de basis van de aboriginals. Hun wet en beschrijft ethische relaties en hoe dingen moeten. Je moet Uluru en Kata Tjupa (vooral Uluru) dan ook zien als hun Bijbel, hun kerk. Het is niet alleen een cultureel maar ook een spiritueel punt in hun bestaan.

Hierna hebben we de Mala Walk gedaan, een kort stuk rondom Uluru. Nate vertelde hier wat verhalen over de Aboriginal cultuur en de verhalen over Uluru en het ontstaan. Super interessant. Hij vertelde ons alleen children's stories omdat wij natuurlijk allen kinderen zijn (zie hierboven).

Na de Mala walk zijn we naar een super mooi punt gegaan voor de Uluru zonsondergang. Wanneer de zon aan de horizon staat zit er een adembenemende rode gloed over Uluru, echt geweldig! Hier hebben we ook gegeten en daarna zijn we naar ons kamp gegaan. Dat was waar we ook ontbeten hebben.

Na marshmallows, gezelligheid, bier en redbulls hebben we onze SWAGs weer uitgerold en toen ik bijna sliep moest ik vet nodig plassen. Toen ik onderweg was naar het toiletgebouw waren twee dingo's voor me aan het vechten. Echt niet eng ofzo. Ik heb me omgedraaid, ben weggesneakt en heb een andere route naar de wc gekozen. Mijn slimste zet ooit! Daarna viel ik in slaap en om 4:15 ging de wekker.

Dag 3
De wekker ging om 4:15 voor een ander geweldig uitzicht: de Uluru zonsopgang. We kwamen aan in het donker rond 4:40 en ontbeten daar ook. Het was super koud en de zon kwam pas rond 5:30 op. Toen dat eenmaal gebeurde en de zon langs de berg omhoog kwam was ik wel even stil. Wat een geweldig uitzicht was dat!

Hierna gingen we terug naar Uluru om de basewalk te doen. We hadden al een klein stuk gedaan tijdens de Mala walk maar nu liepen we er helemaal omheen. Je bent 3 uur onderweg voordat je rond geweest bent en dan heb je snel gewandeld! Het was wel echt prachtig met veel mooie verhalen, tekeningen en uitzichten.

Een mooi en slim voorbeeld van de aboriginal methodes zijn hun leersystemen. Bijna hun hele taal bestaat uit gesproken taal en tekenen, niet geschreven taal omdat ze vinden dat kinderen beter leren door dingen te zien en te horen in plaats van te leren. Ze hebben dus symbolen voor van alles en er staan dus hele verhalen op de muren die je alleen snapt als je er bij bent geweest. Zo konden ze hun geheimen geheim houden.

Hierna zijn we wezen kameel rijden!! Het was super kort maar super gaaf! We zaten op Gysmo, een grote kameel. Best hoog joh! Het zijn blijkbaar renkamelen en dat heb ik geweten want het laatste stuk gingen we rennen. Echt een super ervaring!

Op de terugweg naar Alice Springs hebben we nog een klein watergevecht gehouden met Nate en eenmaal terug in Alice Springs hebben we een gezamenlijk etentje gehad waar ik eindelijk weer lekker heb gegeten: lam!

Morgen nemen we de greyhound richting Adelaide, dus we moeten vroeg op. Dat is maar goed ook, anders raken we gewend aan een goede nachtrust en dat moet natuurlijk niet.

Kusjes!