Long time no see

Hoi lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Ik heb besloten maar weer eens een blog te schrijven, na ongeveer 3(?) maand.
Er is zoveel gebeurd sinds mijn laatste blog! Het was zoveel dat ik het maar uit bleef stellen, maar ik moet jullie toch wel een beetje op de hoogte houden.. En mezelf natuurlijk ook, anders vergeet ik alles!

Mijn laatste blog ging over mijn verblijf in Brisbane. Het viel uiteindelijk wel mee. Lekker veel films kijken, goedkope pizza, rustige kamer en ik had gelukkig veel tijd om lekker veel te kletsen met het thuisfront. Om de tijd te doden - ik vond de mensen daar niet leuk dus ik was een echte loner - heb ik ook veel Ridiculousness gekeken en ben ik een paar keer Brisbane ingegaan en een dagje naar Surfers Paradise.

Surfers Paradise was echt gaaf! Ik nam voor het eerst de trein, totale chaos omdat de trein niet op kwam dagen en een boel chaos. Toen ik uitstapte bood een man, Chris, mij een lift aan naar Surfers Paradise zelf.. Dit bespaarde me ongeveer 100 dollar. Achteraf misschien niet zo'n heel slim plan, want ik hoor jullie al denken: "Patty, hoe kun je dat nou doen! Nooit bij vreemde mensen in de auto stappen!". Sorryyyyy! Maar ik leef nog en Chris was heel aardig.

Ik heb in Surfers Paradise lekker de hele dag op het strand gelegen, gewinkeld, ben naar het hoogste gebouw gegaan om daar te kijken naar het uitzicht (zon, zee, strand; prachtig dus) en 's avonds ging ik weer terug naar het hostel.

De 25e ging ik doen waarvoor ik naar Brisbane kwam: vliegen naar Bali!
De reis ging voorspoedig, ik had een leuk stel naast me zitten en heb maxmaal gechillt met wat films. Ik was niet echt zenuwachtig totdat het vliegtuig de grond raakte. Het idee dat papa, mama en Mick er waren was toch wel gek. Het duurde even voordat ik in de vertrekhal aankwam, maar toen ik er eenmaal was duurde het niet lang voordat ik mijn gezinnetje gevonden had: die kwamen allemaal op me afrennen.
Het was een hele surrealistische ervaring. Dat klinkt misschien gek want ik had echt zin om ze weer te zien, maar voor mij was het na ongeveer 1 minuut alweer normaal, alsof ik nooit weggeweest was. Misschien kunnen andere (wereld)reizigers zich verplaatsen in wat ik bedoel. Het is namelijk heel moeilijk uit te leggen en ik snap heel goed dat het heel bot overkomt.

De twee weken waren super, heerlijk weer, lekker weer bij mijn gezinnetje. Het was super om ze te zien en heel raar en leuk om weer lekker Nederlands te praten! Het voelde echt als thuis, het land ook! Ik had last van het warme weer - ookal zit ik hier Down Under, de hitte is heel verschillend met het weer daar. Heel vochtig en drukkend dus daar had ik moeite mee, maar dat ging allemaal steeds beter.
Ik heb de eerste avond, op Australia Day welteverstaan, een dike party gebouwd met Eefje, mijn vriendin die ik in Cairns ontmoet heb. Dat was ook super! Ik ben natuurlijk elke dag uit eten geweest, heerlijk gezwommen, genoten, gefietst, gewandeld, de toerist uitgehangen, lekker afgedingt, gelachen, gekletst en gepraat, veel foto's gemaakt. Echt genoten!

Het was ook een flinke les voor mij. Ik kon namelijk direcht merken hoe ik veranderd ben. Ik ben natuurlijk nog steeds dezelfde Patty, maar ook een beetje niet. Ik ben veranderd - voor mezelf op een goede manier, maar het was gek om ineens jezelf opnieuw in een groep te brengen die je al je hele leven kent. Ik moest even herorienteren en even uitvinden hoe ik het best weer in de groep pastte. En ook voor papa, mama en Mick was dit gek want ik was ineens een beetje anders.
Dit stukje zelfreflectie was heel belangrijk voor mij en was een wijze les; voor ons allemaal denk ik! Ik ben benieuwd hoe het gaat met mezelf en de rest van de mensen die ik om me heen heb als ik terugben, maar dat komt vast goed.

Door de politieke situatie op dat moment, en mijn nare gevoel die ik erbij had, heb ik besloten mijn reis naar Thailand af te zeggen en ik ga een andere keer nu.

Toen ik terugkwam van Bali ben ik weer een week naar Melbourne gegaan, en dat was ook weer super gezellig zoals altijd. Ik heb daar twee hele lieve meiden ontmoet en ik hoop ze snel te zien als ik hier wegga.

Nu mijn hele werk verhaal! Ik ben begonnen te werken bij McLaren Vintners op 19 februari. Ik was van plan te vertrekken op 17 februari maar de taxi kwam in de file en ik kwam te laat aan op het vliegveld (5 minuten maar!) maar de trut van de bali wilde me niet helpen. Toen kreeg ik een emotional breakdown en ik heb letterlijk, echt waar, lopen janken als een baby in de rij bij het vliegveld.
Een vrouw, Christina, kwam naar me toe en vroeg wat er aan de hand was. Snikkend en snotterend, ja echt, snotterend.., vertelde ik mijn situatie en ze keek me aan en zei dat ze me ging helpen, en dat het goedkwam.
Ze heeft me toen daadwerkelijk echt geholpen: mijn vliegticket omgezet naar de dag erna, ze heeft er voor betaald en voor mijn bus terug betaald, en ze gaf me 20 dollar voor boodschapen omdat ik helemaal blut was. Wat een engel! Ik heb dit natuurlijk zo snel mogelijk terugbetaald en ik spreek haar nog steeds. Ik ben zo blij dat ik haar ontmoet heb op dat moment. Zo zie je maar, alles komt altijd goed!

Eenmaal aangekomen in Adelaide, de dag erna dus, haalde Ben me op.
Ben is de jongen die me een aantal maanden geleden samen met Eva heeft leren surfen.

Ik woon nu ook bij hem in huis, samen met Caleb (de andere jongen die ons heeft leren surfen), Lenny (DE BESTE HOND OP AARDE) en Caleb's vriendin Jodie. Echt heel erg gezellig!
Ik ben veel alleen, want Caleb werkt in de mijnen, Jodie ook en Ben is veel weg voor werk maar dat vind ik niet erg. Lekker even op mezelf zijn na 3,5 maand feesten en alleen maar in hostels zitten is ook leuk maar even je eigen plekje hebben is toch wel een ondergewaardeerde rijkdom heb ik geleerd haha!

Ik heb een heerlijk kamertje, in een houten huis. Met vlaggetjes van mijn verjaardag aan de muur, oma Dini's klompjes, een Nederlandse vlag die ik van Ben gekregen heb en ik heb zelfs een kast! Dus ik heb na 4 maand mijn backpack uit kunnen pakken! Ik heb een stapel boeken en ik ben super enthousiast om die eindelijk te kunnen lezen!

Oke, nu over mijn werk.
Ik werkte bij McLaren Vintners, een bedrijf wat wijn maakt.
Druiven komen binnen, wij gooien die door de crusher (een grote maal die het fruit scheidt van de rotzooi), daarna komt het in grote tanks en open tanks waarna wij het pompen, dingen toevoegen (chemicals, nutritions etc etc en ander geheim spul) en uiteindelijk scheiden we het sap van de rest en dat sap is uiteindelijk gaan fermenteren en het suiker is omgezet in alcohol waardoor je wijn hebt! Hierna gaat het naar de press, waar alles uit de schillen geperst wordt en dan komt het in grote tanks om te rusten of in houten vaten.

Hierna brengen we de wijn weg waar het in flessen gedaan wordt en dan is het klaar!

Wat ik heb gedaan is het middelste proces. Dus ik moest bij open tanks de wijn overpompen, in grote tanks (72 ton of meer), wijn verplaatsten naar andere tanks, toevoegingen maken, wijn in vaten pompen, met grote pompen werken, met veel chemicalien werken, monsters nemen zodat de wijnmakers het konden proeven of monsters voor het lab nemen, temperature nemen, suikerlevels meten, met Dry Ice werken: CO2 dat zo koud is dat het lijkt op sneeuw, tanks labelen, wijn labelen en nog veel meer! Het klinkt niet zo moeilijk maar omdat ik 2/3 weken later begon als de rest had ik heel wat in te halen! Het was echt een onvergetelijke ervaring, ik heb er super van genoten!
Ik heb de eerste weken dagdiensten gedraaid, van 7:00 tot 19:00 en de laatste 5 weken nachtdienst van 19:00 tot 7:00, ik werkte ongeveer 80 uur per week, 12 uur per dag. Heel hard werken dus maar ik vond het super, elke seconde van elke dag! Ik heb super veel leuke mensen ontmoet en vrienden gemaakt, veel gelachen, veel geleerd en het was gewoonweg super. Over twee weken hebben we een groot feest en kan niet wachten!

Mijn verjaardag heb ik ook gevierd met mijn vrienden van het werk. We gingen naar een concert van J5, een oude hiphopband uit Amerika en het was echt super! Het was zo gezellig! Ik was nogal bang dat het een stomme verjaardag ging worden zo zonder mijn vrienden en familie van thuis maar het was toch echt heel erg leuk! Ik had cadeaus gekregen van thuis en die heb ik opengemaakt, mama had vlaggen en balonnen opgestuurd en die had ik opgehangen dus ik voelde me al met al toch nog jarig! Ik ben nu 20, dus een hele dame! Haha!

Nu ben ik klaar met werken en moet ik op zoek naar ander werk, helaas. Maar dat komt wel goed! In de tussentijd ga ik lekker lezen, tekenen, naar het strand, knuffelen met Lenny en lekker rustig aan doen!

Gisteren ben ik naar mijn allereerste Australian Rules Football wedstrijd geweest (Aussie rules), het was echt heel erg leuk! Het verschil tussen Aussie Rules footy en American football is dat de Aussies geen bescherming dragen, en hun pakjes zijn wat korter en strakker. Ik vond het dus echt geen enkel problem 3 uur lang naar rondrennende, zwetende mannen op een veld te kijken....... ;)

Ik hoop dat ik binnenkort weer werk kan vinden, anders moet ik hier later terugkomen om mijn 88 dagen vol te maken.

Ik ben van plan hier te blijven tot 26 april, en dan wil ik graag naar Tasmania toe, en dan ga ik denk ik naar Melbourne om mijn vrienden daar te zien en ik wil graag met twee meisjes een tijdje reizen. Daarna wil ik graag naar Thailand toe - Susan en Wieske willen op vakantie en misschien komen ze wel naar Thailand!!!! - of naar Nieuw-Zeeland.
Als ik geen werk kan vinden binnenkort doe ik het bovenstaande plan en kom ik eind mei terug en ga ik hier weer een maand werken totaan juli en dan weer lekker reizen.

Zoveel plannen, zo weinig tijd!

Ik BELOOF dat ik weer geregeld ga schrijven.

Dikke kusjes Patty