McLaren Flat

Hoi allemaal!

Eindelijk weer een berichtje na een lange tijd van stilte.
Terwijl ik dit schrijf eet ik een heerlijk stukje zelfgemaakte Hollandse appeltaart, dus prima voor elkaar!

Zoals jullie weten heb ik mijn aankomstdatum verklapt, ik kom 2 augustus aan in Nederland!
Ik wilde het eigenlijk geheim houden maar ik vond het wel mooi genoeg geweest, en mijn vriendinnetjes kennen me te goed en geloofden mijn hele verhaal al niet (ja, Suus, Mar, Wies en Kirst ik bedoel jullie).

Op het moment zit ik naast mijn backpack, die ik met aardig veel tegenin in heb gepakt. Mijn reis in Adelaide zit er op. Ik heb eindelijk mijn 88 dagen landbouwwerk binnen dus ik kan mijn tweede visum aanvragen, waar ik ongelooflijk blij mee ben! Ik kan me niet herinneren dat ik in mijn laatste blog heb verteld over mijn nieuwe werk dus dat doe ik nu wel eventjes.

Ik heb, dankzij een vriend die ik heb leren kennen tijdens Vintage bij McLaren Vintners, een baan gekregen bij een andere winery, Coriole. Zij hebben daar, naast de wijn, een restaurant en een olijfschuur en dat is waar ik werkte. Het was ongelooflijk saai werk, we moesten hele dagen voor een machine zitten die olijven sorteert en dan moest ik er de slechte olijven tussenuit pikken, en als ik dat niet hoefde te doen moest ik de olijven inpakken in zakken of potten, en ik moest ze stickeren, in dozen doen en naar het warenhuis brengen (hier heb ik ook nog een aantal dagen gewerkt). Het werk was niet echt heel leuk, het was koud, in de schuur was het soms bijna niet te doen, maar ik heb er onwijs veel plezier gehad en ik heb er ook veel geleerd! Ik was het enigste meisje die er werkte dus dat betekend dat ik 'one of the guys' was, maar het was echt heel gezellig. Ik jongens die er werken zitten allemaal in dezelfde vriendengroep en ze nodigden mij veel uit voor (natuurlijk) bier, voetbal en vrouwenpraat. En met vrouwenpraat bedoel ik dat ze nu eindelijk een vrouwelijk perspectief konden krijgen, en dat was ongelooflijk grappig. Ik ben ook nog naar een super leuk festival geweest. Ik geloof dat het een enigszins illegaal festival is - bij de boer op het land ver in de bossen - maar het was echt ongelooflijk leuk! Techno, base and drum, dance.. Van alles kwam voorbij en het had een soort hippie-achtige sfeer, echt super!

Verder heb ik hier natuurlijk braaf onze jongens van Oranje gevolgd, wat betekende dat ik er om 4 uur uit moest en dat ik naar bed (of naar werk) ging om 7 en dan natuurlijk de rest van de dag moe was, maar het was het allemaal waard! Een beetje Dutch pride kan geen kwaad hier in het koude zuiden van Australië. En nu denken jullie zeker 'Koud? Kan jij je herinneren wat koud is dan? Jij mag niet klagen!', nou, ik mag lekker wel klagen want het is hier ook fucking koud! De nachten zijn hier ook maar 3 graden en de dagen soms, met geluk, 17 graden, dus ook ik heb het koud!

Het afgelopen weekend had ik een soort afscheidsweekend, wat echt super leuk was. Zaterdag was Shaylo (een van de jongens) zijn 21e verjaardag, en ik vond het echt heel bijzonder en speciaal om daar bij te zijn. Soms realiseer ik me even niet hoe goed ik het hier heb, en hoe bijzonder het is dat ik zomaar opgenomen wordt in iemands leven, vriendengroep, familie etc. Ik hoop dat mijn kijk op het leven hierdoor voorgoed veranderd is, want die kleine dingen maken het allemaal net eventjes iets beter.

Over iets minder dan een halfuur brengt Ben me naar het vliegveld, en ik moet zeggen dat ik er best tegenop kijk. Wanneer je rondreist en je weet dat je nog zo'n 7 maand over hebt denk je niet echt aan wanneer het over is. Maar nu dat ik nog maar 18 dagen te gaan heb (18!!) wordt het allemaal een stukje enger. En met eng bedoel ik dat ik me afvraag hoe het zal gaan als ik terugben. Want in Nederland is alles nog hetzelfde, wat ik er van begrepen heb, en mijn hele leven is natuurlijk compleet veranderd! Ik heb in 10 maand zoveel ongelooflijke dingen gedaan waar ik een jaar geleden niet van had durven dromen en als ik het zo hoor is het vrijwel hetzelfde gebleven thuis. Ik kom terug als een ander mens en ik moet zeggen dat ik toch best nerveus ben over hoe het gaat als ik terugben. Hoe mensen op me gaan reageren, hoe val ik weer in de groep? Wat heb ik gemist? Zulke dingen. Dat komt natuurlijk allemaal helemaal goed, en dat weet ik ook wel, maar het maakt me soms wel nerveus.

In ieder geval heb ik nog 18 prachtige dagen voor me hier. Morgen vertrek ik voor een week naar Nieuw-Zeeland waar ik dankzij Siny een onderkomen gevonden heb, dus daar heb ik onwijs veel zin in!

Na die week kom ik terug in Melbourne op de 22e en dan heb ik daar nog een dikke week om mijn vrienden daar te zien, dus dat wordt ook super gezellig!

Misschien hebben jullie het al gehoord, maar ik ga jullie waarschijnlijk in januari weer voor een paar weekjes verlaten. Ik ga proberen hier weer een vintage te doen voor twee maand - mijn oude baas zei, wanneer ik wegging, dat als ik terug wilde komen ze me graag wilden hebben dus ik hoop dat ik dat kan doen! Maar ik beloof dat ik niet langer dan 2 maand weg ben hoor, haha!

Ook wil ik jullie even bedanken voor al jullie steun, berichtjes, kracht en liefde die ik heb mogen ontvangen tijdens mijn hele reis en op mijn berichten die ik geschreven heb en vooral op mijn bericht die ik stuurde n.a.v. mijn 250 dagen in Australië.
Voor de mensen die deze gemist hebben:
"Al 250 dagen in Australië! Wie had een jaar geleden kunnen bedenken dat ik hier nu zou zijn? Ik heb zoveel gezien, zo veel gedaan en zo veel geleerd. Ik ben nog nooit zo blij, boos, alleen, samen, arm, rijk, bang en gelukkig geweest. Ik heb geleerd dat alles goed komt, wat er ook gebeurd, dat ik altijd in mezelf en in het goede van de mens moet geloven. In mijn eigen intuïties en ik niet bang moet zijn voor het onbekende. Dat ik op mijn eigen benen kan staan en ik de hele wereld aankan, als ik dat zelf maar geloof. Ik heb van elke dag genoten, van elk land waar ik geweest ben en van iedereen die ik ontmoet heb. Ik heb vrienden over de hele wereld die er voor me zullen zijn en die er geweest zijn in tijden dat ik ze nodig was, en dit geldt ook voor mijn vriendjes, vriendinnetjes en familie thuis en het allerbelangrijkste is dat ik vrienden ben geworden met de persoon die ik altijd het moeilijkste vond compleet te accepteren: mezelf. Over een aantal weken ben ik alweer thuis, arm aan geld maar rijk aan ervaringen. Het heeft langer geduurd dan verwacht en korter dan gewild maar mijn reis is pas begonnen."

Ik vond het heel erg fijn en lief om alle leuke berichten te lezen en ik vind het heel fijn te zien hoe blij jullie allemaal voor me zijn, dat waardeer ik heel erg!

Inmiddels zit ik nu in het vliegtuig naar Melbourne toe, ik heb afscheid genomen van iedereen en ik zit nu een beetje met een dubbel gevoel. Vanavond slaap ik in Melbourne en dan vlieg ik morgenochtend door naar Nieuw-Zeeland, ik kan niet wachten!

Dikke kusjes!