Sick in Alice Springs

Hoi allemaal!

Ik schrijf in kritieke medische toestand, zwaar onder invloed van penicilline vanuit Alice Springs.
Dus vergeef me als ik een beetje vreemd typ af en toe.
Grapjeee ik voel me al stukken beter!

Deze blog wordt, zoals beloofd, een korte.
Waarom? Omdat ik bijna niks heb beleefd de afgelopen 48 uur.

Nadat we weggingen van de Great Barrier Reef tour hebben we met z'n vieren (Eva, Finland en ik) de onderwatercamera's weggebracht.
Toen zijn we een hapje gaan eten bij Nando's en zijn we naar de kamer van de jongens gegaan. Wij hadden natuurlijk geen kamer meer.
Daar hebben we ons opgefrist en we hadden gratis vouchers gekregen om te eten bij Gilligans, dus dat is ook wat we gingen doen.

Geloof me als ik zeg dat je nog nooit zulk smerig voedsel gegeten hebt.
Ik had rijst, een drabberige substantie dat zich identificeerde als 'saus' en een paar doorgekookte stukken groente.
Na twee happen schoot ik gewoon in de slappe lach, vooral omdat ik naar het zure gezicht van Eva en Andrew keek.
Jack was de voucher vergeten en moest dus een betaalde maaltijd bestellen, die was daar uiteindelijk wel blij mee.

Ik heb mijn eten niet opgegeten en nadat we wegliepen bij Gilligans zijn we naar de supermarkt geweest en hebben we de laatste inkopen gedaan voor de busreis.
We hebben op de kamer van de jongens gezeten tot 23:00 en zijn toen richting de Greyhound busstop gereden met onze winkelwagentjes.
We hebben in totaal 32 uur in de bus gezeten en we hebben 4 buschauffeurs gehad: George, Nigel, Ian en man die zijn naam niet genoemd heeft.
Nigel heeft ons door een plaatsje gereden wat Richmond heet, een typisch outback stadje zoals je ze ziet in McLeod's Daughters. (Waarschijnlijk heeft 99% nu geen idee wat ik bedoel.)

Hij vertelde dat de Australische overheid een slim plan bedacht heeft om mensen te lokken naar Richmond: de grond kost maar $1! En dan heb je echt hectares aan grond.
Het addertje onder het (dorre) gras is dat je binnen 2 jaar een huis moet bouwen. Slim, en erg sneaky.

Ook vertelde hij dat in het centrum van ozzie al bijna 3 jaar geen regen is geweest, in ieder geval geen normaal regenseizoen.

En het laatste feitje van vandaag: wist je dat dit dinosaurusgebied geweest is?

De laatste uren van mijn reis begon ik me steeds slechter te voelen en ookal heb ik van de 32 uur ongeveer 29 uur geslapen, ik voelde me steeds meer moe en slechter te pas.
Na me even een halfuur als een emo te hebben gedragen, met sip zijn, sippe gedachten en sippe liedjes besloot ik dat ik naar de dokter zou gaan als ik aan zou komen.

Toen we vanochtend om 9:00 aankwamen in Alice Springs was mijn stem ook zo goed als weg en de mensen van de Rock Tour, met wie we morgen de tour gaan doen, wezen me naar de dichtsbijzijnde dokter.
Toen ik daar aankwam was ik zo ziek en moe dat ik spontaan begon te huilen, dus Eva is meegeweest en heeft me begeleid naar de dokter zelf.
Gelukkig kon ik 10 minuten later geholpen worden en een uur later en $100 lichter kwamen we erachter dat ik koorts heb, mijn amandelen zijn ontstoken en ik heb keelonsteking.
De dokter heeft me een penicilline kuur gegeven, paracetamols en ik moest veel drinken, slapen en met zout gorgelen.

Ik heb nu pas een pilletje op maar ik voel me gelukkig stukken beter. Dit is maar goed ook want morgenochtend vertekken we richting de outback voor de 3-daagse tour. Het zal gemiddeld 40 graden worden, maar de dokter gaf me groen licht om mee te gaan dus dat is ook wat ik ga doen! Een echte backpacker is natuurlijk ook een echte bikkel!
Ik ga gewoon de tourguide vertellen wat er aan de hand is en dan kan ik misschien sommige dingen overslaan, zoals morgenmiddag in de 40 graden hitte een 3 uur durende tour doen.

Ik zal jullie dus pas weer schrijven over 3 dagen, en ga er dan maar goed voor zitten want dan wordt dat een flink verslag.
Terwijl ik nu deze blog typ ben ik bezig met alle foto's van alle trips en de onderwatercamera van de Great Barrier Reef op m'n USB te zetten. Ik ga kijken of ik er ook een aantal op FaceBook kan zetten!

Bedankt voor alle lieve reacties onder mijn blogs en voor de beterschapjes op FaceBook. Dat doet me heel goed!

Dikke kus!