Crocodile Trophy

Hoi!

Sorry dat ik zo lang niks van me heb laten horen! De Crocodile Trophy was in volle gang en daarna was ik even wat tijd nodig om te herstellen..

Vrijdag hebben Eva en ik letterlijk helemaal niks uitgevoerd. We hebben uitgeslapen, gedoucht, gewassen en tv gekeken. Rond 18:00 Australische tijd heb ik met mama oma verrast met FaceTime op de gym en Chantal was er ook. Allemaal lekker huilen dus! Ik vond het zo fijn even weer bekende gezichten te zien! Dat deed me heel goed! 's Avonds zijn Eva en ik tegen onze zin in maar gaan eten ergens in Cairns. Lekkere ongezonde hap, want een saladetje kost zo $10 en een hamburger $1. Dan is de keuze helaas erg snel gemaakt..

Dag 1 CT
Zaterdag hadden we netjes de wekker gezet op 8:30 zodat we konden gaan uitchecken om 10:00. Na gestress en chaos waren we iets voor 10 bij de receptie en na uitgecheckt te hebben riep de beste man ons terug om ons te vragen of er wel wisten dat we nog een nacht geboekt hadden.

Nee, meneer. Dat wisten we niet. Anders zouden we hier nu niet zitten.

Toen zijn we weer naar boven gegaan en in bed gekropen. Om stipt 14:00 wilde de organisatie vertrekken naar de eerste kampeerplaats. 12:00 we Cairns ingegaan voor boodschappen en om naar de bank te gaan. Deze zat natuurlijk dicht. Tegenvallertje 2. Om 13:20 kwamen we aan in de lobby van het hotel waar we moesten verzamelen, maar daar was nog niemand natuurlijk. Na 10 minuten kwamen ook andere kitchen crew leden, allemaal met backpacks. Toen hebben we Gerhard gebeld of we onze backpacks mee moesten nemen of dat we nog bleven slapen in t hotel die nacht, hij zei het laatste. Ik vertrouwde het niet en belde de organisatie, die zei dat we ze mee moesten nemen. Dit hebben we maar gedaan voor de zekerheid dus we zijn teruggerent naar het hotel, backpacks gepakt en toen heb ik voor de zekerheid uitgecheckt (als we namelijk niet terugkwamen zou de volgende dag verrekend worden op mijn kosten. Gaat me te ver)

Al met al waren we 13:50 terug. Uiteindelijk zijn we om 16:00 vertrokken waar we heen moesten: Lake Tinaroo. De plattegronden waren kwijt, tentstokken mistten en onze tenten vielen om. Chaos. Na eten gekookt te hebben lagen Eva en ik rond 9 uur in bed.

Dag 2 CT
We mochten uitslapen tot 7:30! Daarna lekker gekookt en geprutteld en 's middags kwamen de rijders binnen. We zijn de hele dag heel druk! 's Middags zag ik Gerhard. Het was heerlijk weer! Helaas zitten we in een compleet Duitse groep meiden (en twee Duitse koks) dus wij krijgen de rotklusjes. Zo zijn we bijvoorbeeld 3 uur aan t afwassen geweest terwijl de rest niks deed. Ik hou er niet van om niet eerlijk behandeld te worden. (Dat is alles wat ik zeg).
Er kwamen een aantal random mensen op me af om te kletsen over papa (ik kom ook nooit van je af pap, zelfs niet aan de andere kant van de wereld!) en ook werd me een aantal keer gevraagd of mijn oom meedeed. Vreemd joh! Stiekem hoopte ik er op dat papa er stond, vond ik namelijk wel echt een stunt voor hem. Uit nervositeit heb ik mijn duimnagel afgeknabbeld. Natuurlijk geen Harmeling te bekennen, behalve deze meid.
Om 9 uur waren we klaar, toen ging ik lekker douchen en zag ik een enorme slang bij ons in de wc's! Om 23:00 sliep ik.

Dag 3 CT
Om 5:00 ging mijn wekkertje alweer en 5:30 stond ik al ontbijt te koken voor de mtb'ers. Door de temperatuurverschillen, de stress en weinig slaap ben ik een beetje ziek maar ben al aan de beterende hand gelukkig. Rond 6:30 zijn we vertrokken naar de tweede verblijfplaats: Irvinbank. De hele dag door hebben we weer gekookt, gebakken, gebraden en ik probeer Duits te leren. Er zit in onze CT crew een (let op) Nederlandse, half-Indonesische Zeeuw die al vanaf '81 in Australië woont. Hij dacht ook dat ik Indonesisch was (dit moeten we echt uit gaan zoeken hoor mam) en we kletsen de hele dag over Indonesië, Nederlandse gerechten en bami en nasi goreng rames.
's Avonds na het avondeten mochten we opnieuw weer 3 uur afwassen, wij twee en een Italiaanse. Duitse meisjes van de tent crew hebben ons geholpen: onze eigen Duitse meisjes waren pleite. Dit gaat dus niet weer gebeuren, dat snappen jullie wel!

Na de afwas ben ik gaan douchen. Heerlijk warm, totdat m'n haren in de shampoo zaten. Toen werd het ijskoud. Typisch.
Bikkel als ik ben, heb stug doorgedoucht: conditioner en daarna douchegel. Zo doen we dat in de outback!

Daarna kreeg ik van mijn indo-vriend (Hij heet Olaf) een gevulde koek! Heeeeeerlijk!

Om in de Indonesische stemming te blijven, wens ik u allen selamar tidur.

Dag 4 CT
Vandaag ging ons wekkertje weer om 5:00. Om 6:00 was het ontbijt en daarna moest alles weer ingepakt worden om door te gaan naar de volgende plaats.

We hebben zo'n 4 uur in de auto gezeten naar de volgende plaats toe. We hebben ook echt 4 uur lang alleen maar op gravelwegen gereden, dus alleen maar geschud en gekraak aan de auto. Echt verschrikkelijk!

Ik heb ook veel wilde paarden (brumbies) en wilde koeien (wilde koeien) gezien.

Ik ben ook super blij met mijn €40 iPodje! Als het me even te druk wordt of ik wil slapen dan doe ik m'n schatje aan en dan kan ik mooi sloapm. En terwijl ik dit schrijf zijn we al twee keer bijna geslipt met onze 4 wheel drive truck.

- Haha mama, ik luister nu naar Jim. Weet je nog hoe ongelooflijk verliefd ik op hem was toen hij in Idols zat? -

Het is echt outback hier: douchen met water met roestsmaak uit zelf gemaakte douches, afwassen met rivierwater en één grote zandbak. Heb ik dat ook eens ervaren! Echt gaaf! (Echt.)

We kregen ook nog een "baan" aangeboden door de eigenaar van de plaats waar we ons kamp hadden. Het is een soort farm, met paardrij tours, quad tours, kanoën etc. Echt gaaf! Helaas is het vrijwilligerswerk, hij zegt dat hij je daarna plaatst op een boerderij waar je $21,50 per uur verdiend, maar dat betwijfel ik een beetje. En dan moeten we ook onze hele reis opnieuw gaan bekijken, want dan moet er ergens iets weggehaald worden, en ik zou niet weten wat.

Bij het meer hier heb ik ook kangoeroes gezien! Ze zitten met z'n 5en aan de andere kant van het meer en ze waren gewoon druk bezig met hun eigen zaakjes terwijl de mountainbikers in het water speelden. Echt zo grappig om te zien!

Dag 5 CT
Vandaag moesten we on 4:30 beginnen. Heerlijk. Om 6:00 moesten Eva, Olaf en ik namelijk vertrekken naar het volgende kamp en de watertanks vullen, benzine halen, naar de hardware store etc. Ook hebben we Nederlandse gevulde koeken gehaald in een supermarkt die Europees voedsel verkoopt! We zijn twee keer verkeerd gereden en Olaf wilde bij hem thuis de tanks vullen. Zijn gezin wachtte ons op.

Hij heeft een geweldig gezin: een lieve vriendin (zijn "vrouwtje"), een geweldig lief dochtertje: lacht alleen maar, is heel speels en extrovert en hij heeft een klein zoontje van bijna 1 die, in tegenstelling tot zijn grote zus, heel schuw is. Olafs vriendin vertelde wel dat ze niet veel bezoek kregen. Daar was te zien.

Rond 15:00 kwamen we aan in het kamp. We hebben de 5 uur durende reis in 9 uur gemaakt. Ge-wel-dig.

We hebben gelukkig nieuwe hulp in de keuken! Sven, een Duitse (goh, die hadden we nog niet) jongen en een van de Belgische renners die uit is gevallen want die heeft zijn schouder gebroken geloof ik. Hij heet Sander Cordeel en is professioneel wielrenner voor Lotto, in wat hij verteld en in zijn doen en laten heeft hij heel veel van papa weg haha. Echt grappig!

Ook heb ik eindelijk weer plat kunnen praten!!!!! Huub Tankink (broer van) doet ook mee en daar heb ik eventjes lekker plat mee gepraat, haha. Na 10 minuten ging ik weer praten met Eva. Die verstond me niet meer. "Nederlands, Patty! Praat Nederlands!"

's Avonds waren Eva en ik weer chef grill. Is dat nou zo geweldig? Nee. Is dat dan super bijzonder? Nee. Is dat een uitzonderlijke prestatie? Ja. Waarom? Het was op dat moment 'nog maar' 40 graden en achter de grill zal het zo'n 50 graden geweest zijn. En dan komen de heerlijke, retorische vragen natuurlijk. "Hoi meisjes, hebben jullie het niet warm?" "Ja", zeiden wij, met zonnebril en pet op en met rode, bezweette hoofden, drinkend van ijs koud water en onszelf insmerend met factor 50 zonnebrand.

"Hi girls, ain't it hot over there behind the grill?". "Well, actually it is". "Ah.. Okay girls!"

Gelukkig waren we zo klaar en was het werk gedaan om 23:00. Toen zijn we bij het kampvuur gaan zitten, vodka drinkend en koekjes en marshmallows etend. Er werd een spelletje gespeeld dat "Aunt Kitty Has..." heet. Het gaat er om dat je al haar ziektes etc opnoemt en er een aan toevoegd. Een lugubere versie van "Ik Ga Op Reis En Ik Neem Mee" eigenlijk. Maar wel erg grappig!

Uiteindelijk kwam ik in de wifi en heb ik even geFaceTimed met papa en mama en geskyped met Suus! Super gezellig totdat ze de generator uitdeden. Dezelfde generator die de hotspot voorziet van energie. Stom! Maar ik vond het zo fijn jullie weer even te zien! Vanaf morgen zijn we 2 dagen en 2 nachten op dezelfde plek dus kan ik nog meer skypen of FaceTimen als iemand dat wil!

Dag 6 CT
Vanmorgen weer 5:00 er uit, 6:00 ontbijt en "stipt" 7:00 gingen we weg. Dit werd natuurlijk 7:30 en Olaf was de weg weer eens kwijt. We hebben zo'n 200 kilometer omgereden, op ongeasfalteerde wegen dus dan is 200 kilometer HEEL ERG VEEL EN HEEL ERG LANG. Deze trip kon 4 uur duren, duurde 9 uur.

Toen we aankwamen hebben we hard gewerkt in de bloedhete zon, 's avonds was ik weer chef grill en heb ik kangoeroe gemaakt.

We waren rond 22:00 klaar en toen heb ik met Susan geskypt! Het was zo fijn weer even te kletsen! Ook hebben we spelletjes gespeeld met de vrijwilligers: uno! Maar dan op z'n Australisch. Als grote verrassing kwam dat we de volgende ochtend uit mochten slapen tot 9 uur! Lekker!!

Dag 7 CT
Vandaag ben ik mijn bedje uitgebrand om 8:30, maar ik heb heerlijk geslapen! Daarna heb ik rustig ontbeten en om 10:00 moesten we beginnen met werken. Ik hoefde dus geen ontbijt te maken en plots ook geen lunch want we kregen een ozzie bbq: lunch gemaakt door de Australiërs! Heerlijk! 's Middags kregen we anderhalf uur vrij, dus heb ik lekker gezond en we waren om 19:00 al vrij: heerlijk dagje dus.

's Avonds heb ik een poging tot FaceTime met papa en mama gedaan maar dat lukte niet. Ik heb mijn ouders dus niet gezien, maaaaaar wel een baby kangoeroe (een Joey) en later nog twee volwassen kangoeroes!

Dag 8 CT
Vandaag moesten we weer om 5:00 op, om 6:00 ontbijt en om 7:00 vertrokken richting Townsville. Torsten, één van de koks, had me ijs beloofd en deze kreeg ik als ontbijt deel 2. Lekker! Ik ben zo onwijs aangekomen deze dagen, maar dat kan ook niet anders want we hebben alleen frisdrank of water, wit brood met nutella/jam en 3 keer per dag pasta/rijst of aardappelen.

Het mooie aan onze plek in Townsville is dat we een zwembad hebben! Na een paar uur werken mochten we twee uur vrij en hebben we dus lekker in het zwembad gelegen en ben ik weer wat bruiner geworden. Townsville is een dorpje met 100 inwoners waarvan de meerderheid aboriginal is en die stonden bijna allemaal rond om ons om te kijken wat we aan het doen waren. Beetje creepy haha.

We waren vroeg klaar met alles en dus ook vroeg vrij. 's Avonds hebben we weer uno gespeeld en TimTams gegeten! Rond 23:00 ben ik naar bed gegaan, ik ben echt helemaal uitgeput..

Dag 8 CT
We zijn vanmorgen rond 6:00 weer vertrokken naar de laatste verblijfplek; Cooktown. Het einde is dus echt in zicht.
Cooktown is een mooi plaatsje aan het water, en waar we koken is een super mooie plek met allerlei bezienswaardigheden. De kookplek is op een andere plek dan de camping, dat is niet zo heel erg ideaal. Maar goed, alles valt tegen nu want ik ben fysiek en mentaal helemaal afgemat.

Ik heb vandaag belachelijk weinig gedaan, ik heb over alles 3x zo lang gedaan dan ik hoorde te doen, ik heb me suf gediscussieerd om pauzes te krijgen (deze kreeg ik ook) en ik ben verschillende keren in slaap gevallen.

's Middags kregen we een uur pauze en Gerhard bracht ons naar de camping, maar toen we daar aankwamen was niks nog geregeld en tegen de tijd dat ik in de schaduw op mijn campingbedje in slaap viel was het al weer 55 minuten verder. Ik heb 2 minuten geslapen. Afschuwelijk.

Na het diner kwam er een afscheidspraatje van Gerhard en de keukencrew moest op het podium komen en we kregen een groot applaus, super leuk om onze welverdiende waardering te krijgen.

's Avonds was het afscheidsfeest en laat ik het zo zeggen; ik heb gefeest.

Dag 9 CT
Om 7:00 werden we wakker en hebben we zelf gegeten, we hoefden niet eens ontbijt te maken! Heerlijk! Daarna mochten mensen uit de keukentruck goederen halen die ze wilden houden, ik ben gegaan voor een traytje Red Bull, Nutella, mueslibars en jam.

We zijn samen met James (de teamleider van de finish crew) naar Cairns teruggereden. James is een hele grappige, hyperactieve en lieve man met wie ik veel heb gepraat daar en hij heeft me allerlei dingen geleerd.

- Wisten jullie bijvoorbeeld dat alleen volbloed Aboriginals (Klinkt dit racistisch? Ik wil natuurlijk niet racistisch overkomen nu met al dat Zwarte Pieten-gezeik in Nederland) kunnen digeridoo spelen? Er mag nergens iets bijin gekomen zijn. Ze worden hun hele leven getraind digeridoo te spelen en digeridoo wordt gespeeld door tegelijkertijd in- en uit te ademen, zo kunnen ze spelen zonder te stoppen. Raar he????
Ook heb ik Australische woordjes bijgeleerd, en die heb ik constant tegen James gezegd waarop hij 'Dankjewel' en 'Alsjeblieft' antwoordde. -

Terug in Cairns kwamen we een grote verrassing tegen: we moesten de trucks allemaal nog uitladen.
2 uur later waren we helemaal klaar, kwamen we bepakt en bezweet en moe aan in het Mantra hotel: hadden we geen kamer.
Na wat discussie werd de organisatie gebeld en die hebben ons een super-de-luxe megageweldige fucking amazing suite gegeven. Uitzicht op heel Cairns, luxe badkamer met bad, televisie, minibar. GEWELDIG! Ik ben direct in bad gesprongen en toen ik er uit ging was het water bruin, hahaha! Gatver!

's Avonds gingen we uit en kwamen we de groep Ieren weer tegen! Echt super gezellig en ik vond het heel fijn ze weer te zien.

De volgende dag moesten we ons uitchecken en zijn Eva en ik naar the Jack gegaan. Hier hebben we al eerder geslapen. We zagen het niet zo zitten om met alles te moeten lopen, dus zijn we winkelkarretjes gaan halen bij de supermarkt, en hier hebben we alles ingedumpt en zo zijn we naar the Jack gelopen.

De winkelkarretjes zijn gewoon teruggebracht hoor hihihihihi....

's Avonds heb ik met Marlijn geskyped, voor heel even want toen viel m'n WiFi weg, en met papa en mama gefacetimed. Gezellig om weer even wat bekends te zien..

De volgende ochtend hebben we voor het eerst uitgeslapen, heerlijk! Ik werd wakker om 10:00 en toen waren onze kamergenootjes al weg. Deze werden later ingeruild door twee jongens uit Finland. Ze heten Antero en Kadir, maar ik mag ze Andrew en Jack noemen. Waarom Jack? Omdat Kadir wel makkelijk te schrijven is, maar gewoonweg onmogelijk uit te spreken.

De jongens zijn super aardig en super grappig, hebben geen enkel idee waar ze zijn als je het mij vraagt (ze wisten niet wat de Whitsundays of The Great Barrier Reef waren of waar Alice Springs lag) maar ze zijn leuk gezelschap.
Eva en ik zijn ook nog naar HappyTravels gegaan, een reisbureau die ons heeft geholpen met tours en we gaan naar het Reef, Cape Tribulation en Alice Springs dankzij hun. We zitten er ook aan te denken een camper te huren en vanaf Alice naar Melbourne te rijden.. Lijkt me ongelooflijk gaaf maar we twijfelen nog..

's Avonds zijn we met Finland uitgeweest en dat was super gezellig!

Vandaag werd ik wakker en ik wilde mezelf liever in een hoekje verstoppen. Om 3 uur kwam ik m'n bed uit, zijn we naar de lagoon gegaan en daarna hebben Eva en ik gegeten bij Nando's, een lekker restaurantje. Daarna hebben we boodschappen gedaan en hebben we Finland meegenomen naar Happy Travels om ze bij te boeken voor maandag (dan gaan we naar the Great Barrier Reef toe) dus dat wordt gezellig!

Morgen gaan Eva en ik naar Cape Tribulation. Het wordt omschreven als 'where the rain forest meets the beach' en er zijn crocs te zien enzo, dus super gaaf! We blijven een nachtje slapen daar en komen dan weer terug voor twee nachten en gaan daarna naar the Reef, lekker snorkelen. Diezelfde avond pakken we de anderhalve dag durende greyhound naar Alice Springs.

Ik neem aan dat jullie snappen dat ik het meest naar die rit uitkijk.

En terwijl ik met jullie typ zet ik m'n foto's op een USB stickje, want mijn camera wordt sloom. Ik heb er ook al 1000 foto's op staan als het niet meer is.

Lieve vriendjes en vriendinnetjes,
Ik denk dat jullie blij zijn dat deze blog ten einde is. Ik zal weer regelmatiger gaan bloggen zodat het niet direct een half boek is wat je leest.

Doei!